Jungle trek

Welcome to the jungle, welcome to Bukit Lawang. Zo word ik verwelkomt in mijn guesthouse, een van de beste guesthouses waar ik verblijf deze reis. Belachelijke prijs kwaliteit verhouding: enorme kamer en badkamer, prachtige tuin, uitzicht op de rivier, voor 13 euro. Iedereen komt me gedag zeggen en zich voorstellen en vraagt of ik vanavond mee kom zingen. Ik weet dat ik me thuis ga voelen op deze laatste bestemming in Sumatra! 

Ik doe een dag rustig aan me bereid me voor op mijn jungle trip van 2 dagen. Het gaat warm worden... En tof! Even slikken als we bij de ingang van het national park te horen krijgen dat er vandaag 17 groepen de jungle in getrokken zijn. De allereerste oerang oetan is dan ook te vinden aan de hand van de groep mensen die er om heen staat. Ai. Al gauw besluit onze gids een andere weg in te slaan en daar begint het avontuur. Moeilijk begaanbaar, klimmen en klauteren, goed kijken waar je je voeten neer zet. Ik voel me helemaal een soort van 'Jane' als ik mijn schouder open haal aan een tak met doorns en het een beetje begint te bloeden. Maar in vergelijking met mijn gidsen zit ik op een 2 op een schaal van 0-10 als je het over 'een met de natuur' hebt. Vol respect kijk ik hoe ze op blote voeten lopen, in bomen klimmen, met hun hand een ananas open breken, lange haren, groot mes om hun middel gebonden, levende reuzen mieren eten, vertellen over flora en fauna, elke oerang oetan en hun gedrag en persoonlijkheid kennen. 

Ik heb later een gesprek met een van hun over reizen. Hij zegt dat hij nog nooit buiten Bukit Lawang is geweest, oprecht niet zou weten hoe hij zich zou moeten gedragen. De jungle is zijn thuis. De oude rangers zijn lokale mensen die opgegroeid zijn in de jungle, van hun vader geleerd hebben te overleven. De nieuwe generatie rangers komen van Java of van Medan, een grote stad in Sumatra. Hij spreekt zijn twijfel uit of zij zich zouden redden als ze verdwalen. Oerang betekent mens, oetan jungle. Maar over wie hebben we het dan eigenlijk? 

In een poging zoveel mogelijk tijdelijk te integreren in de jungle, besluit ik in de open lucht te slapen. Op een open plek, aan de rivier, omringt door bomen waar een groep apen inmiddels ook hun slaapplek hebben gevonden. Kampvuur, raadsels en sterke verhalen. Met niet meer dan een yoga matje en een dun slaapzakje val ik onder de sterrenhemel in slaap. Ergens in de verte een misselijk gevoel dat ik negeer. Als het licht begint te worden en ik wakker word weet ik niet hoe snel ik op moet staan en richting 'het toilet', of te wel een soort van gecreëerde plek waar iedereen zijn behoefte doet, moet rennen. Ik red het niet, kots alles eruit. Ik kan je zeggen dat het in ieder geval een unieke ervaring is, in de stilte van de vroege ochtend, geritsel van apen boven mij in de bomen die waarschijnlijk nieuwsgierig zijn naar waar dit walgelijke geluid vandaan komt. Het duurt niet lang of de poort aan de andere kant gaat ook open. (Gatver, dit kan ik toch niet opschrijven zo??) Koorts, ik voel me te beroerd om in paniek te raken al zou het een goede aanleiding zijn: midden in de jungle, te slap om op mijn benen te staan, hoe kom ik terug? De gidsen bekommeren zich om me, ik kan direct vanaf hier terug raften over de rivier. Ik besluit nog even te rusten in de tent en voor ik het weet komt de gids aan met een goedje waar hij mijn hele lijf mee insmeert. Knoflook, ui en olie. Kan je je voorstellen dat je in een klein tentje ligt, misselijk en de ruimte vult zich met een intense knoflooklucht? Lijf plakkerig en koortsig en onder de knoflook. Hij eindigt met een paar korrels zout op mijn buik, 'Belanda Goreng', oftewel klaar om een gefrituurde Nederlander te worden. Het is zo flauw dat ik moet lachen, en ik ben blij dat er voor me gezorgd wordt. 

Ik kom veilig, en inclusief alles binnen houden, terug in Bukit Lawang. Ik doe die middag rustig aan en voel me gelukkig de volgende dag al weer beter. Heerlijk relaxte en gezellige laatste dagen! En weer moet ik afscheid nemen van een bijzondere leefomgeving en stijl. Met schatten van gasten die er heel wild uit zien, maar een super klein en goed hartje hebben.

Eenmaal aangekomen in Singapore besef ik me dat alles modern en schoon is. Wc papier weer in de wc kan, je water uit de kraan kan drinken. Ik geniet intens van een croissant van de Delifrance en een goede kop koffie. Mijn 'regel' is dat ik wat betreft eten en drinken lokale producten wil gebruiken maar wat is nu lokaal? Het voelt alsof ik terug ben gekomen in mijn eigen leefomgeving, een soort voorbereiding op mijn terugkeer naar Nederland. Want hoe ik het ook wendt of keer, dit is mijn cultuur en daar hoor ik thuis. Of het is in ieder geval wat ik ken en waar ik in opgegroeid ben. Ik heb weer gemerkt deze reis dat ik me goed aan kan passen aan allerlei nieuwe en andere omstandigheden, maar voor nu koop ik een goede lippenstift, nieuw out fit en proost ik op mijn laatste avond en een fantastische reis met een enorme pint Hoegaarden! 

Lang getwijfeld een blog bij te houden maar het blijkt dat ik het veel leuker vond dan gedacht. Bedankt voor het lezen en alle reacties! Tot in Nederland!